Çok nadirdir şiirlerin beni etkilediği. Ama bu siir bir başka yere sahiptir benim için.
Bazen ağlasan da geçmeyeceğini bilirsin. Ağlayamazsın ya..
Sadece gecenin karanlığında avutursun kendini.
Dinsin istersin tüm olanların yarattığı bu acı. Gece yarıları, hatta sabah karşı sığındığın odanda pencereden gökyüzüne dalıp giderken, dünyada kendinle baş başa olduğunu farzedip rahatlarsın.
Tüm mücadele ettiklerin gündüzde saklıdır ve gecene giremeyeceklerdir. En azından somut olarak... Zaten soyut olarak arınmış olsan, gündüzlere neden sırtını dönesin ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Zaman ayırdığınız için teşekkürler.
Yorumlarınızı beklerim.