Islak Güvercin Dedi ki

Martıları gören var mı? Biz görüşmeyeli çok oluyor da. En son feribotun gerisinde kalmışlardı. Sevmiyorlar galiba onlar da metropolleri. Bu kadar keyiflerine düşkün olmasalardı olmaz mıydı? Bizim de beyazına hasret kaldığımız anılarımız var. Hafıza yeterli olmuyor bazen kışın ortasında Mayıs'ın kokusunu duymaya. Gelip şu karşı apartmanın çatısına konuverseniz yeterdi aslında. Huzuru tadabilmek için işimi gücümü bırakır gelirdim huzurunuza. Ne yalan söyleyeyim, kış aylarında pek bir pervasız oluyorsunuz. Kim bilir hangi feribotun arkasında kimin simidine ortak oluyorsunuz? Sanki aynı rüzgarın ardında beraber yol alan bizler değilmişiz gibi davranıyorsunuz. Bazen bencil olduğunuzu düşünüp uzaklaşıyorum beyazınızdan. Simidime ortak olanları paylaşamıyorum işte ben. Yok yok, kırılmayın sakın. Kendi kanatlarını nerede unuttuğunu bilmeyen şaşkın bir güvercin kendi kendine konuşuyor işte, üstünüze alınmayın. 

Sahi ya, bizimkiler nerede? Hani şu siyahın en asil tonunu taşıyan, oturduğu yerden kıpırdamayan, sessizliği ile başkalarına dert olan? O da mı unutmuş Mayıs'ı? Hiç inanasım gelmiyor açıkçası. Yağmurda fazla ıslanmış olmalıyım, vücudum her zamankinden ağır çekiyor. Yer çekimiyle aramı sıkı tutuyorum anlayacağınız. Ne de olsa yalnızlık bile çekip gidebiliyor bazen, ama yer çekimi hep yanımda kalıyor. Yıllandıkça daha da bağlanıyoruz sanki. Ama gücüm biraz daha Mayıs alabilmem için yeterli olacak biliyorum ben. Sadece bir şekilde kurumaya başlamam lazım...